W tym tygodniu, chcielibyśmy zaproponować Wam tekst prof. Krzysztofa Ruchniewicza, który wychodząc od głosów współczesnych krytyków zbliżenia polsko-niemieckiego, podejmuje się nie tylko przybliżenia koncepcji pojednania jako procesu w relacjach międzynarodowych, ale przede wszystkim przedstawienia kluczowych etapów tego procesu, zwracając uwagę, że pytaniem otwartym pozostaje jego dalszy bieg.
#Krzyżowa_czyta #Krzyżowa_poleca
(…) Problem pojednania w relacjach międzynarodowych jest nadal jednym z kluczowych zagadnień i nie traci na aktualności. Jest elementem warunkującym pokojowe współżycie między niedawno zwaśnionymi i skonfliktowanymi stronami. Nie jest to problem nowy, choć w ostatnich latach w Europie stracił nieco na ostrości i znaczeniu. Powodów może być kilka. Wojnę i jej skutki wielu Europejczyków postrzega dzisiaj jako mgliste wspomnienie, temat poruszany w podręcznikach szkolnych do historii, a nie jako wspólne żywe doświadczenie, o którym pamięć winna być stale kultywowana.
Z pewnością w takim postrzeganiu spraw wojny nie bez wpływu jest odejście generacji, które same w niej uczestniczyły czy też ich bezpośrednich potomków. Ponadto współpraca i bliskie kontakty między narodami europejskimi powodują, że stan wojny między nimi wydaje się już niemożliwy. W takiej sytuacji sprawom moralnym, a do nich należy pojednanie, przypisuje się mniejszą wagę i zainteresowanie. Czy mówienie dzisiaj o pojednaniu ma jeszcze sens? Otóż ma. Widzimy to lepiej, gdy z płaszczyzny ogólnej zejdziemy na relacje bilateralne.
K.Ruchniewicz - POJEDNANIE POLSKO-NIEMIECKIE.pdf
Krzysztof Ruchniewicz, prof. zw., dr hab., historyk, niemcoznawca. Pracownika naukowy Instytutu Historycznego Uniwersytetu Wrocławskiego, Dyrektor Centrum Studiów Niemieckich i Europejskich im. Willy’ego Brandta Uniwersytetu Wrocławskiego.
* Tekst został opublikowany w tomie (Nie)symboliczne pojednanie. Rozważania o relacjach polsko-niemieckich po 1945 roku, red. T. Skonieczny, Wrocław 2019.
